In memoriam: Constant van Waterschoot, voorzitter, fervent fietser, erelid en eindredacteur

Bert Veld en Hans Hagen, oud-secretarissen NTFU, vertellen wat Constant van Waterschoot voor de NTFU heeft betekend.

Met geen mogelijkheid kunnen wij beschrijven hoe groot de betekenis van Constant van Waterschoot is geweest voor de NTFU. Als we aan de NTFU denken in haar huidige vorm, dan kunnen we niet heen om deze markante voorzitter uit de jaren tachtig.

Op grond van zijn grote betrokkenheid in de voorafgaande vergaderingen, zijn kennis van zaken en zijn onmiskenbare autoriteit is aan de districtsvertegenwoordiger van District Zeeland, de heer Van Waterschoot, gevraagd om zitting te nemen in het bestuur.

Onder zijn voorzitterschap werden de districten van de Unie met regelmaat bezocht door Hoofdbestuursleden om vooral uit te dragen dat de verenigingen voor de Unie van groot belang waren. Constant kon juist in die contacten zijn mooie persoonlijke eigenschappen kwijt: hij sprak de taal van de toerfietsers, van Limburg tot Groningen (letterlijk), net zo vanzelfsprekend als de Haagse taal. In het land bleek hij met bijzonder uiteenlopende karakters op gelijke voet te kunnen spreken en daarmee het belang van de Unie te kunnen dienen, namelijk de eenheid van de Unie in het belang van toerfietsend Nederland.

Een belangrijke interne aangelegenheid was het opstellen van een Nationaal Toersport Reglement. De NRTU moest een betrouwbare gesprekspartner worden, reden waarom nationale en internationale relaties, deels opnieuw, werden opgebouwd. Daarvoor was veel inzet en vindingrijkheid nodig. Daarvoor was een goed werkend bestuur nodig, maar Constant heeft daar zeker persoonlijk hard aangetrokken en op bezielende wijze sturing gegeven aan het geheel.

Constant wilde de verenigingen sterker aan de Unie binden door vanuit de landelijke organisatie aandacht te geven aan de activiteiten. Hij was een voortrekker bij de totstandkoming van het Fietsevenementen Programma, het jaarlijkse toerboek dat toen in schriftelijke vorm aan alle toerfietskaarthouders werd uitgereikt. De toerfietskaart werd uitgereikt aan alle fietsende leden van de toerfietsverenigingen met daaraan gekoppeld een basale verzekering voor wettelijke aansprakelijkheid bij fietsongelukken, ook onderling.

Een ander groot streven van Constant was het ombouwen van de Rijwieltoerist, de periodieke uitgave van het wielerblad van de Unie, naar een echt Unieblad, dat aan iedere toerfietskaarthouder zou moeten worden toegestuurd. Dat waren revolutionaire ontwikkelingen in die tijd en de totstandkoming van deze veranderingen hebben wel wat voeten in de aarde gehad. Maar uiteindelijk heeft het Bestuur onder leiding van Constant dit met instemming van de Unieraad gerealiseerd.

Een bijkomend effect was dat de Unieraadsvergaderingen weer goed werden bezocht, zeer levendig waren en dat onder de strakke leiding van de voorzitter bijzonder constructief vergaderd werd. Er was weer wat te beslissen en de discussies werden met open vizier gevoerd.

Organisatorisch werden de verenigingen ook meer bij de Unie betrokken. Er werden commissies gevormd, waarin fietsers uit het land werden opgenomen vanwege hun praktische en soms ook hun theoretische kennis van zaken. Maar, zei de voorzitter, geen commissie zonder een Hoofdbestuurslid. Die directe lijn was essentieel. Ook de redactiecommissie van het Unieblad kreeg in Constant een eindredacteur. Hij stelde dat een uitgave van de Unie nimmer een ander geluid mocht uitdragen dan het geluid in het belang van de Unie. De wens van de voorzitter dat iedere fietser het Unieblad zou moeten ontvangen is gerealiseerd. Het Toerfiets Magazine was geboren, als basis voor het huidige blad Fietssport.

De statuten werden aangepakt, de Rijwiel Toer Unie werd de Nederlandse Toer Fiets Unie, de verenigingen kregen een betere vertegenwoordiging door een gewogen stemming met als basis dat grote verenigingen meer stemmen kregen dan de kleinere. Het sportieve toerfietsen werd versterkt, het recreatieve fietsen gestimuleerd, o.a. middels de fietsvierdaagsen. Enzovoort. De organisatie was nooit af.

Een markant en integer bestuurder is ons ontvallen. De NTFU is hem veel dank verschuldigd. We herdenken hem dan ook met ere.